-
1 anulus
ānulus (annulus), ī, m. (1. anus), I) ein kleiner Ring (s. Varr. LL. 6, 8. Suet. fr. p. 169, 6 R.), A) Fingerring, bes. zum Siegeln, der Siegelring, signatorius, Val. Max.: pervius cassusque, Fab. Pict. fr.: pronubus, Tert. apol. 6. – anulum induere, Cic.: exornare anulis digitos, Sen.: de digito anulum detrahere, Ter., u. bl. anulum sibi od. alci detrahere, Cic. u.a.: hominibus honestis de digitis anulos auferre, Cic.: in eiusdem modi cera centum sigilla imprimere hoc anulo, Cic.: anulo obsignare tabulas, litteras, Plaut., Curt. u.a.: tabulis testamenti anulum imprimere, Sen.: vilissima utensilium anulo clausa, versiegelt, Tac. – gemmati magnā specie anuli, als Männerschmuck der Sabiner, Liv. – Goldene Ringe zu tragen war zur Zeit der Republik ein Vorrecht der Ritter; dah. an. equestris, ein goldener Ritterring, Hor.: anulum invenire, Cic., od. anulo aureo donari, Suet., zum Ritter gemacht, -geschlagen werden: ius anulorum, die Ritterwürde, Suet.: tunica ab anulis (vom Ritterstand) senatum distinxit, Plin. – Die Ablieferung des Siegelrings als Zeichen der gänzlichen Entsagung auf alle Familienrechte und Ansprüche, anulum de digito suum tibi tradidit, Cic. Rosc. Am. 144. – B) von andern ringförmigen Körpern, der Ring, der Ringel, a) an Vorhängen, an. velaris, Plin. 13, 62. – b) der Ring od. das Glied einer Kette, Plin. 34, 150: v. den Ringen der Sklavenkette, Mart. 3, 29, 2; 11, 37, 3 (mit Anspielung auf die Ringe der Ritter). – c) der Ring am Spielreif (trochus, w. s.), gārrulusan., der klirrende R. (kollektiv), Mart. 14, 169. – d) eine kreisförmige Haarlocke, der Ringel, comarum anulus, Mart. 2, 66, 2: in anulos suos recidere (v. Haar), Sen. de brev. vit. 12, 3. – e) an Bäumen, eine geringelte Ranke, vitis anuli, quos ελικας vocant, Cael. Aur. acut. 3, 8, 150. – f) aus Zweigen, virgei anuli, Ringel aus Myrtenreisig, Plin. 15, 124. – g) ein Ring aus einem Faden, Amm. 29, 1, 31. – h) eine runde Zierat am Wulste der dorischen Säule, der Ring, Vitr. 4, 3, 4. – II) der After (vgl. 1. anus no. II), Cato r. r. 159. – / Die Schreibung mit einem n empfehlen die besten Handschriften, s. Madvig Cic. de fin. 5, 3. Fritzsche Hor. sat. 2, 7, 53. Aber annulus, Corp. inscr. Lat. 2, 2060, 15.
-
2 anulus
ānulus (annulus), ī, m. (1. anus), I) ein kleiner Ring (s. Varr. LL. 6, 8. Suet. fr. p. 169, 6 R.), A) Fingerring, bes. zum Siegeln, der Siegelring, signatorius, Val. Max.: pervius cassusque, Fab. Pict. fr.: pronubus, Tert. apol. 6. – anulum induere, Cic.: exornare anulis digitos, Sen.: de digito anulum detrahere, Ter., u. bl. anulum sibi od. alci detrahere, Cic. u.a.: hominibus honestis de digitis anulos auferre, Cic.: in eiusdem modi cera centum sigilla imprimere hoc anulo, Cic.: anulo obsignare tabulas, litteras, Plaut., Curt. u.a.: tabulis testamenti anulum imprimere, Sen.: vilissima utensilium anulo clausa, versiegelt, Tac. – gemmati magnā specie anuli, als Männerschmuck der Sabiner, Liv. – Goldene Ringe zu tragen war zur Zeit der Republik ein Vorrecht der Ritter; dah. an. equestris, ein goldener Ritterring, Hor.: anulum invenire, Cic., od. anulo aureo donari, Suet., zum Ritter gemacht, -geschlagen werden: ius anulorum, die Ritterwürde, Suet.: tunica ab anulis (vom Ritterstand) senatum distinxit, Plin. – Die Ablieferung des Siegelrings als Zeichen der gänzlichen Entsagung auf alle Familienrechte und Ansprüche, anulum de digito suum tibi tradidit, Cic. Rosc. Am. 144. – B) von andern ringförmigen Körpern, der Ring, der Ringel, a) an Vorhängen, an. velaris, Plin. 13, 62. – b) der Ring od. das Glied einer Kette, Plin. 34, 150: v. den————Ringen der Sklavenkette, Mart. 3, 29, 2; 11, 37, 3 (mit Anspielung auf die Ringe der Ritter). – c) der Ring am Spielreif (trochus, w. s.), garrulusan., der klirrende R. (kollektiv), Mart. 14, 169. – d) eine kreisförmige Haarlocke, der Ringel, comarum anulus, Mart. 2, 66, 2: in anulos suos recidere (v. Haar), Sen. de brev. vit. 12, 3. – e) an Bäumen, eine geringelte Ranke, vitis anuli, quos ελικας vocant, Cael. Aur. acut. 3, 8, 150. – f) aus Zweigen, virgei anuli, Ringel aus Myrtenreisig, Plin. 15, 124. – g) ein Ring aus einem Faden, Amm. 29, 1, 31. – h) eine runde Zierat am Wulste der dorischen Säule, der Ring, Vitr. 4, 3, 4. – II) der After (vgl. 1. anus no. II), Cato r. r. 159. – ⇒ Die Schreibung mit einem n empfehlen die besten Handschriften, s. Madvig Cic. de fin. 5, 3. Fritzsche Hor. sat. 2, 7, 53. Aber annulus, Corp. inscr. Lat. 2, 2060, 15. -
3 anulus
ānulus (annulus), ī m. [ anus I ]1) колечко, перстень (преим. с печатью) (anulum induere C; anulum detrahere Ter, C etc.)a. equestris H — (золотое) всадническое кольцо ( знак достоинства этого сословия в эпоху Республики)anulum invenire C или anulo aureo donari Su — быть введённым в сословие всадников2) звено цепи PM, M; поэт. оковы, цепь M3) поэт. локон (comarum a. M)4) бот. завиток, усик ( vitis anuli CA) -
4 materia
mātĕrĭa, ae ( gen. materiāi, Lucr. 1, 1051), and mātĕrĭes, ēi (only in nom. and acc. sing., and once gen. plur. materierum, Lact. 2, 12, 1; v. Neue, Formenl. 1, p. 383), f. [from same root with mater, q. v.], stuff, matter, materials of which any thing is composed; so the wood of a tree, vine, etc., timber for building (opp. lignum, wood for fuel); nutritive matter or substance for food (class.).I.Lit.A.In gen.:B.materia rerum, ex qua et in qua sunt omnia,
Cic. N. D. 3, 39, 92; cf. id. Ac. 1, 6, 7:materiam superabat opus,
Ov. M. 2, 5:materiae apparatio,
Vitr. 2, 8, 7:rudis,
i. e. chaos, Luc. 2, 8; cf.: omnis fere materia nondum formata rudis appellatur, Cinc. ap. Paul. ex Fest. p. 265 Müll.:(arbor) inter corticem et materiem,
Col. 5, 11, 4:crispa,
Plin. 16, 28, 51, § 119:materiae longitudo,
Col. 4, 24, 3:vitis in materiam, frondemque effunditur,
id. 4, 21, 2:si nihil valet materies,
Cic. de Or. 2, 21, 88:in eam insulam materiam, calcem, caementa, atque arma convexit,
id. Mil. 27, 74:caesa,
Col. 11, 2, 11; cf. Caes. B. G. 4, 17; 5, 39:cornus non potest videri materies propter exilitatem, sed lignum,
Plin. 16, 40, 76, § 206:materiae, lignorum aggestus,
Tac. A. 1, 35:videndum est ut materies suppetat scutariis,
Plaut. Ep. 1, 1, 35:proba materies est, si probum adhibes fabrum,
id. Poen. 4, 2, 93: imprimebatur sculptura materiae anuli, sive ex ferro sive ex auro foret, Macr. S. 7, 13, 11. — Plur.:deūm imagines mortalibus materiis in species hominum effingere,
Tac. H. 5, 5.—Of food:imbecillissimam materiam esse omnem caulem oleris,
Cels. 2, 18, 39 sqq.; cf. of the means of subsistence:consumere omnem materiam,
Ov. M. 8, 876; matter, in gen.:materies aliqua mala erat,
Aug. Conf. 7, 5, 2.—In abstract, matter, the material universe:Deus ex materia ortus est, aut materia ex Deo,
Lact. 2, 8.—Esp., matter of suppuration, pus, Cels. 3, 27, 4.—II.Transf., a stock, race, breed:III.quod ex vetere materia nascitur, plerumque congeneratum parentis senium refert,
Col. 7, 3, 15:generosa (equorum),
id. 6, 27 init. —Trop.A.The matter, subjectmatter, subject, topic, ground, theme of any exertion of the mental powers, as of an art or science, an oration, etc.: materiam artis eam dicimus in qua omnis ars et facultas, quae conficitur ex arte, versatur. Ut si medicinae materiam dicamus morbos ac vulnera, quod in his omnis medicina versetur;B.item quibus in rebus versatur ars et facultas oratoria, eas res materiam artis rhetoricae nominamus,
Cic. Inv. 1, 5, 17:quasi materia, quam tractet, et in qua versetur, subjecta est veritas,
id. Off. 1, 5, 16:est enim deformitatis et corporis vitiorum satis bella materies ad jocandum,
id. de Or. 2, 59, 239; 1, 11, 49; id. Rosc. Com. 32, 89; id. Div. 2, 4, 12:sermonum,
id. Q. Fr 1, 2, 1: materies crescit mihi, my matter (for writing about) increases, id. Att. 2, 12, 3: rei. id. Q. Fr. 2, 1, 1:aequa viribus,
a subject suited to your powers, Hor. A. P. 38:infames,
Gell. 17, 12, 1:extra materiam juris,
the province, Gai. Inst. 2, 191.—A cause, occasion, source, opportunity (cf. mater, II.):C.quid enim odisset Clodium Milo segetem ac materiam suae gloriae?
Cic. Mil. 13, 35 (for which shortly before:fons perennis gloriae suae): materies ingentis decoris,
Liv. 1, 39, 3:non praebiturum se illi eo die materiam,
id. 3, 46, 3:major orationis,
id. 35, 12, 10:criminandi,
id. 3, 31, 4:omnium malorum,
Sall. C. 10:materiam invidiae dare,
Cic. Phil. 11, 9, 21:materiam bonitati dare,
id. de Or. 2, 84, 342:scelerum,
Just. 3, 2, 12:seditionis,
id. 11, 5, 3:laudis,
Luc. 8, 16:benefaciendi,
Plin. Pan. 38:ne quid materiae praeberet Neroni,
occasion of jealousy, Suet. Galb. 9:epistolae, quae materiam sermonibus praebuere,
Tac. H. 4, 4:praebere materiam causasque jocorum,
Juv. 3, 147:materiamque sibi ducis indulgentia quaerit,
id. 7, 21.—Natural abilities, talents, genius, disposition:D.fac, fuisse in isto C. Laelii, M. Catonis materiem atque indolem,
Cic. Verr. 2, 3, 68, § 160:in animis humanis,
id. Inv. 1, 2, 2:materiam ingentis publice privatimade decoris omni indulgentia nostra nutriamus,
Liv. 1, 39, 3:ad cupiditatem,
id. 1, 46; Quint. 2, 4, 7.—Hence, one's nature, natural character:non sum materia digna perire tua,
thy unfeeling disposition, Ov. H. 4, 86.—A subject, argument, course of thought, topic (post-Aug.):tertium diem esse, quod omni labore materiae ad scribendum destinatae non inveniret exordium,
Quint. 10, 3, 14:argumentum plura significat... omnem ad scribendum destinatam materiam ita appellari,
id. 5, 10, 9:video non futurum finem in ista materia ullum, nisi quem ipse mihi fecero,
Sen. Ep. 87, 11:pulcritudinem materiae considerare,
Plin. Ep. 3, 13, 2; 2, 5, 5:materiam ex titulo cognosces,
id. ib. 5, 13, 3 al. (materies animi est, materia arboris;et materies qualitas ingenii, materia fabris apta,
Front. II. p. 481 Mai.; but this distinction is not observed by class. writers).
Перевод: с латинского на все языки
со всех языков на латинский- Со всех языков на:
- Латинский
- С латинского на:
- Все языки
- Английский
- Немецкий
- Русский